Wentelteefjes?
1 september 2018 - Gisenyi, Rwanda
Ja hallo lieve mensen daar zijn we weer!
Grote wasjes, kleine wasjes, stop ze in de... ton... Zondag was het eindelijk tijd om onze vieze kleren te wassen! Het was uiterst hoge noot omdat praktisch alle kleding op was. We zaten al een paar dagen zonder schoon water terwijl ons elke dag werd beloofd dat 'morgen' de tank bijgevuld zou worden. U raadt het al, het kwam maar niet. Er zat dus niks anders op dan onze kleding in regenwater te wassen! Alsof dat nog niet alles was, kwam er wel water uit de lucht vallen. De kleding drogen was dus mission impossible... We besloten onze waslijn te hangen onder een afdakje van 1 bij 2 meter, waar wonderbaarlijk genoeg bijna alle kleding paste! Na 3 dagen (!) de kleding in en om het guest house gehangen te hebben was eindelijk alles droog.
Nadat we zondagochtend 2 uur met de handjes in het sop hebben gezeten was het tijd om onze kookkunsten te laten zien. Zoals jullie weten kon ons plan van de pasta pesto niet doorgaan, dus hebben we pasta a la spinazie gemaakt. Tijdens het koken keken de koks vol bewondering hoe we te werk gingen in hun keuken. Eline probeerde de blender aan te zetten, maar helaas was de stroom uitgevallen. Normaal gaat na een paar minuten de stroom weer aan, maar dat was niet het geval. Op dit moment begon het al donker te worden en werden de Waka Wakas en hoofdlampjes uit de kamers gehaald. Na een paar uur zwoegen in de keuken stond er een best lekker gerecht op tafel, al was het niet zoals thuis. Met als kers op de taart hadden we als toetje echte Hollandse wentelteefjes! Terwijl de koks aan het genieten waren van de broodjes vertelde Yva uit enthousiasme dat je dit elk moment van de dag kan eten. Dit had ze beter niet kunnen... Wordt vervolgd...
Maandag begon de nieuwe werkweek met als ontbijt: wentelteefjes. Er was nog een beetje beslag over dus dit werd gebruikt als ontbijt. Eenmaal aangekomen bij het UCC zagen we een auto staan, dat betekende dat we eindelijk gaten in de buizen konden laten boren! Toen wij opgelucht en vrolijk John het goeie nieuws vertelde, moest hij ons teleur stellen dat de hele stad stroomstoring had. Kortom: weer geen gaten... We besloten verder te brainstormen voor een ander project: de handbike. Het is de bedoeling dat we een bestaande rolstoel omtoveren tot handbike. Dit is een project waar we de hele stage over zullen doen omdat er met veel rekening gehouden moet worden en de middelen beperkt zijn.
Maandagmiddag konden we eindelijk de gaten laten boren in de stad. Dit werd met de hand gedaan, waardoor onze afgetekende en rechte gaten niet heel zinvol meer waren. In paal 1 zaten de gaten schots en scheef. John zag aan onze gezichten dat we hier niet bepaald blij mee waren en kwam voor ons op. Hij legde de verkopers uit dat dit niet bruikbaar was en dat de gaten op 1 lijn moesten komen. Na wat handen en voeten werk snapten ze wat het doel was van de palen en werd er een nieuwe paal voor ons gehaald. Met vertrouwen lieten we de palen achter om ze de volgende ochtend op te halen.
Dinsdag begon onze dag weer goed met... wentelteefjes! Leuk, ze proberen ons toetje van zondag na te maken! Om 8 uur reden we met John naar de gaatjesmaakwinkel en kregen we 8 palen terug met goeie gaatjes! Goed begin van de dag! We zijn de hele dag verder gegaan met het maken van de walking bar en hebben we als echte bouwvakker geleerd hoe je cement maakt! Het cement gebruikten we als voetstuk zodat dit goed zou blijven staan.
Het ontbijt van woensdag: wentelteefjes! Hm, dit kon niet meer van ons beslag zijn... zouden ze het recept onthouden hebben? Vandaag was het tijd om de de walking bar af te maken en te verven. Sorry mensen, verder was er niet echt iets te beleven op woensdag...
Donderdag was ons ontbijt, u raadt het al, wentelteefjes! Inmiddag kwamen ze wel een beetje de spuigaten uit en vroegen we ons af waarom we ineens elke ochtend wentelteefjes kregen, maargoed. Donderdagochtend vertrokken we met een auto vol mensen naar de coop. De coop is een initiatief van het UCC waarbij moeders hun gehandicapte kind kunnen brengen naar een gebouw en daar zullen de fysiotherapeuten deze kinderen helpen. Aan ons de vraag of we mee wilden zodat we misschien een hulpmiddel konden ontwiklelen voor deze gehandicapte kinderen. Eenmaal aangekomen liet Yvonne (hoofd-fysiotherapeut) ons een meisje, Hirwa, zien die aan de ene kant van haar lichaam goed functioneert en de andere kant niet. Hierdoor kon ze slecht lopen. Aan ons dus de vraag of we een soort looprekje willen maken zodat ze zelfstandig kan oefenen met lopen. We hebben verder nog een aantal potentiële projecten gezien, maar die zullen we bespreken als we hiermee aan de slag gaan.
Donderdagmiddag hebben we verflaagje 72 aangebracht aan de walking bar omdat we steeds niet tevreden waren over de kleur en de hechting.
Vrijdag was ons ontbijt: wentelteefjes! Nu werd het wel heel raar dat we sinds zondag steeds wentelteefjes kregen als ontbijt en besloten we te vragen waarom we het elke ochtend kregen. Kok John vertelde ons dat wij hem hadden verteld dat we het elke ochtend wilden eten. Wij keken hem vol verbazing aan en zeiden dat dit niet klopte en dat we graag weer normale toast wilden.
In het UCC zijn we gaan brainstormen over het looprekje voor Hirwa. We hebben een aantal concepten getekend en kunnen hier maandag weer mee aan de slag. Het was vrijdag ook tijd om de walking bar te fotograferen voordat we het aan de man zullen geven. Dit wilden we op het speelplein van de school doen, waar toevallig de pauze van de kinderen net gestart was... Wij, 3 mzungus, die met een of ander groot werktuig op het speelplein stonden trok natuurlijk veel aandacht en in een mum van tijd stond bijna de halve school om ons heen. Toen wij zeiden dat ze er wel even mee mochten spelen zaten er zo 10 kinderen op de walking bar. Mooi, het is in ieder geval sterk en zal niet zomaar breken! Nadat we de kinderen hadden weggejaagd en de fotoshoot erop zat was het tijd voor de wekelijkse voetbalwedstrijd met de staff van het UCC. We zaten met zijn 3en in 2 teams dus er was sowieso kans om te winnen! Dit keer won team geel, waar 2/3e van ons in zat!
Vanmorgen kregen we toast als ontbijt (yes)! We gingen eerst volleyballen en zijn erna naar de markt gegaan om stof te kopen om broeken te laten maken! We kwamen aan bij een kraampje waar de keuzestress meteen toenam. Na een goed half uur hadden we alle 3 een stofje uitgezocht en kunnen we ze maandag afgeven bij Pascal. Pascal geeft les in het maken van kleding aan gehandicapte kinderen, dus die zullen waarschijnlijk onze mooie broekjes maken! Na de markt zijn we nog naar een strandtent gegaan om een drankje te doen en zijn erna weer thuis gekomen om te eten.
Sorry als dit verhaal een beetje warrig was maar het is inmiddels een beetje laat geworden maar we wilden wel een blogje schrijven :).
Foto's staan zoals altijd in het bijbehorende album.
Slaaplekker,
Ditte, Eline en Yva
Grote wasjes, kleine wasjes, stop ze in de... ton... Zondag was het eindelijk tijd om onze vieze kleren te wassen! Het was uiterst hoge noot omdat praktisch alle kleding op was. We zaten al een paar dagen zonder schoon water terwijl ons elke dag werd beloofd dat 'morgen' de tank bijgevuld zou worden. U raadt het al, het kwam maar niet. Er zat dus niks anders op dan onze kleding in regenwater te wassen! Alsof dat nog niet alles was, kwam er wel water uit de lucht vallen. De kleding drogen was dus mission impossible... We besloten onze waslijn te hangen onder een afdakje van 1 bij 2 meter, waar wonderbaarlijk genoeg bijna alle kleding paste! Na 3 dagen (!) de kleding in en om het guest house gehangen te hebben was eindelijk alles droog.
Nadat we zondagochtend 2 uur met de handjes in het sop hebben gezeten was het tijd om onze kookkunsten te laten zien. Zoals jullie weten kon ons plan van de pasta pesto niet doorgaan, dus hebben we pasta a la spinazie gemaakt. Tijdens het koken keken de koks vol bewondering hoe we te werk gingen in hun keuken. Eline probeerde de blender aan te zetten, maar helaas was de stroom uitgevallen. Normaal gaat na een paar minuten de stroom weer aan, maar dat was niet het geval. Op dit moment begon het al donker te worden en werden de Waka Wakas en hoofdlampjes uit de kamers gehaald. Na een paar uur zwoegen in de keuken stond er een best lekker gerecht op tafel, al was het niet zoals thuis. Met als kers op de taart hadden we als toetje echte Hollandse wentelteefjes! Terwijl de koks aan het genieten waren van de broodjes vertelde Yva uit enthousiasme dat je dit elk moment van de dag kan eten. Dit had ze beter niet kunnen... Wordt vervolgd...
Maandag begon de nieuwe werkweek met als ontbijt: wentelteefjes. Er was nog een beetje beslag over dus dit werd gebruikt als ontbijt. Eenmaal aangekomen bij het UCC zagen we een auto staan, dat betekende dat we eindelijk gaten in de buizen konden laten boren! Toen wij opgelucht en vrolijk John het goeie nieuws vertelde, moest hij ons teleur stellen dat de hele stad stroomstoring had. Kortom: weer geen gaten... We besloten verder te brainstormen voor een ander project: de handbike. Het is de bedoeling dat we een bestaande rolstoel omtoveren tot handbike. Dit is een project waar we de hele stage over zullen doen omdat er met veel rekening gehouden moet worden en de middelen beperkt zijn.
Maandagmiddag konden we eindelijk de gaten laten boren in de stad. Dit werd met de hand gedaan, waardoor onze afgetekende en rechte gaten niet heel zinvol meer waren. In paal 1 zaten de gaten schots en scheef. John zag aan onze gezichten dat we hier niet bepaald blij mee waren en kwam voor ons op. Hij legde de verkopers uit dat dit niet bruikbaar was en dat de gaten op 1 lijn moesten komen. Na wat handen en voeten werk snapten ze wat het doel was van de palen en werd er een nieuwe paal voor ons gehaald. Met vertrouwen lieten we de palen achter om ze de volgende ochtend op te halen.
Dinsdag begon onze dag weer goed met... wentelteefjes! Leuk, ze proberen ons toetje van zondag na te maken! Om 8 uur reden we met John naar de gaatjesmaakwinkel en kregen we 8 palen terug met goeie gaatjes! Goed begin van de dag! We zijn de hele dag verder gegaan met het maken van de walking bar en hebben we als echte bouwvakker geleerd hoe je cement maakt! Het cement gebruikten we als voetstuk zodat dit goed zou blijven staan.
Het ontbijt van woensdag: wentelteefjes! Hm, dit kon niet meer van ons beslag zijn... zouden ze het recept onthouden hebben? Vandaag was het tijd om de de walking bar af te maken en te verven. Sorry mensen, verder was er niet echt iets te beleven op woensdag...
Donderdag was ons ontbijt, u raadt het al, wentelteefjes! Inmiddag kwamen ze wel een beetje de spuigaten uit en vroegen we ons af waarom we ineens elke ochtend wentelteefjes kregen, maargoed. Donderdagochtend vertrokken we met een auto vol mensen naar de coop. De coop is een initiatief van het UCC waarbij moeders hun gehandicapte kind kunnen brengen naar een gebouw en daar zullen de fysiotherapeuten deze kinderen helpen. Aan ons de vraag of we mee wilden zodat we misschien een hulpmiddel konden ontwiklelen voor deze gehandicapte kinderen. Eenmaal aangekomen liet Yvonne (hoofd-fysiotherapeut) ons een meisje, Hirwa, zien die aan de ene kant van haar lichaam goed functioneert en de andere kant niet. Hierdoor kon ze slecht lopen. Aan ons dus de vraag of we een soort looprekje willen maken zodat ze zelfstandig kan oefenen met lopen. We hebben verder nog een aantal potentiële projecten gezien, maar die zullen we bespreken als we hiermee aan de slag gaan.
Donderdagmiddag hebben we verflaagje 72 aangebracht aan de walking bar omdat we steeds niet tevreden waren over de kleur en de hechting.
Vrijdag was ons ontbijt: wentelteefjes! Nu werd het wel heel raar dat we sinds zondag steeds wentelteefjes kregen als ontbijt en besloten we te vragen waarom we het elke ochtend kregen. Kok John vertelde ons dat wij hem hadden verteld dat we het elke ochtend wilden eten. Wij keken hem vol verbazing aan en zeiden dat dit niet klopte en dat we graag weer normale toast wilden.
In het UCC zijn we gaan brainstormen over het looprekje voor Hirwa. We hebben een aantal concepten getekend en kunnen hier maandag weer mee aan de slag. Het was vrijdag ook tijd om de walking bar te fotograferen voordat we het aan de man zullen geven. Dit wilden we op het speelplein van de school doen, waar toevallig de pauze van de kinderen net gestart was... Wij, 3 mzungus, die met een of ander groot werktuig op het speelplein stonden trok natuurlijk veel aandacht en in een mum van tijd stond bijna de halve school om ons heen. Toen wij zeiden dat ze er wel even mee mochten spelen zaten er zo 10 kinderen op de walking bar. Mooi, het is in ieder geval sterk en zal niet zomaar breken! Nadat we de kinderen hadden weggejaagd en de fotoshoot erop zat was het tijd voor de wekelijkse voetbalwedstrijd met de staff van het UCC. We zaten met zijn 3en in 2 teams dus er was sowieso kans om te winnen! Dit keer won team geel, waar 2/3e van ons in zat!
Vanmorgen kregen we toast als ontbijt (yes)! We gingen eerst volleyballen en zijn erna naar de markt gegaan om stof te kopen om broeken te laten maken! We kwamen aan bij een kraampje waar de keuzestress meteen toenam. Na een goed half uur hadden we alle 3 een stofje uitgezocht en kunnen we ze maandag afgeven bij Pascal. Pascal geeft les in het maken van kleding aan gehandicapte kinderen, dus die zullen waarschijnlijk onze mooie broekjes maken! Na de markt zijn we nog naar een strandtent gegaan om een drankje te doen en zijn erna weer thuis gekomen om te eten.
Sorry als dit verhaal een beetje warrig was maar het is inmiddels een beetje laat geworden maar we wilden wel een blogje schrijven :).
Foto's staan zoals altijd in het bijbehorende album.
Slaaplekker,
Ditte, Eline en Yva
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Idee om een keer een vlog te maken...?
groeten opie xxx
walking bar ziet er goed uit hoor jongens! ziet er overigens allemaal wel gezellig uit daar.
Fijn dat de waka waka ook van nut is.
groetjes van paps, mams, tootje en oma
En Ditte je snapt zeker wel wat je een keer mag maken na terugkeer, juist.....wentelt....?